Gescheiden ouders met pubers kunnen erover meepraten; ineens wil je puberdochter of zoon niet meer bij jou maar bij je ex gaan wonen. Je staat perplex. Tal van vragen spoken door je hoofd en het maakt je enorm onzeker. Heb ik iets niet goed gedaan dat mijn kind niet meer of veel minder bij mij wil zijn?
Wanneer je puberkind besluit voor het grootste deel van de tijd te vertrekken naar je ex kan je daar behoorlijk van in de war raken. Gevoelens van falen, onzekerheid maar ook boosheid en verdriet zijn niet ongewoon. Kijk maar naar popster en icoon Madonna. Sinds haar 15 jarige puberzoon Rocco heeft besloten voorlopig liever bij zijn vader Guy Ritchie te gaan wonen in plaats van met zijn moeder de wereld rond te toeren lopen de emoties hoog op.
Klootzak
De zangeres spreekt zich tijdens de concertreeks geregeld uit naar het publiek over haar gemis en verdriet. Uit pure machteloosheid spant ze rechtszaken aan tegen haar ex om wettelijk een andere omgangsregeling van de grond te krijgen en noemt de vader van haar zoon een klootzak tegen een miljoenenpubliek. Net als iedere ouder die zich keihard af geserveerd voelt probeert ze wanhopig het tij te keren. Met als gevolg dat de verwijdering alleen maar groter wordt en er meer tijd zal verstrijken voordat deze kloof weer is gedicht.
Centrum van het universum
Het is heel begrijpelijk dat wanneer je het gevoel hebt dat je je kind aan het verliezen bent alles uit de kast haalt om hem of haar terug aan boord te krijgen. Alleen werkt dat bij pubers vaak averechts. Pubers zijn per definitie egocentrisch. Zij zijn het centrum van het universum, de hele wereld draait om hen en iedereen is op de wereld gezet om het hen zo aangenaam mogelijk te maken. Ze zijn druk bezig hun eigen identiteit te ontwikkelen en daarbij hoort dat ze zich losmaken van hun ouders. Idealiter legt niemand hen een strobreed in de weg. Pubers met gescheiden ouders maken hier vaak heel handig gebruik van.
Weg van de minste weerstand
Wanneer er door de ex-echtelieden geen duidelijke communicatie, afspraken en regels zijn over hun puberende kroost dan krijgt de puber volop de ruimte om hen uit te spelen en daarmee voor zichzelf de “ideale situatie” te creëren. Pubers vinden vaak dat ze het zelf allemaal wel afkunnen, die bemoeizucht van pa en ma helemaal niet meer nodig hebben. Ze zijn opportunistisch en zoeken daarom de weg van de minste weerstand. Daarom kan het zomaar zijn dat je puberzoon of dochter ineens aankondigt bij de andere ouder te gaan wonen. Meestal vertrekken ze naar de ouder die hen het minst controleert, op de vingers kijkt, niet zulke strikte regels hanteert over alcohol, drugs, uitgaan, studeren en school. De ouder die hen als een ‘gelijke’ behandelt is bij de puber veruit favoriet.
Bittere pil
Het is niet meer dan begrijpelijk dat je in al je onmacht en emotie alles uit de kast haalt om je kind terug te krijgen. Je wilt hem of haar tenslotte behoeden voor misstappen, valkuilen, fouten en vergissingen die zomaar eens onherstelbare schade kunnen aanrichten. Wanneer je geen vertrouwen hebt in de ouderschapskwaliteiten van je ex, jullie niet meer on speaking terms zijn of wanneer zijn/haar normen en waarden heel ver van de jouwe afstaan is zo’n vertrek een hele bittere pil.
Omgaan met afstand
Wat te doen als het jou overkomt? De oplossing ligt waarschijnlijk niet in de weg die Madonna bewandelt. Het openlijk de andere ouder uitschelden, rechtszaken aanspannen om een andere omgangsregeling af te dwingen en de emo-kaart trekken door tegen miljoenen mensen op een podium te zeggen dat haar moederhart zo’n pijn heeft zal zoonlief niet bewegen zijn moeder weer eens op te zoeken. Wat dan wel? We geven je een paar tips.
#1 Respecteer de keuze van je kind en probeer vertrouwen te hebben in de opvoeding die je hem of haar tot nu toe hebt gegeven. Als er een goede fundering is gelegd loopt iemand uiteindelijk niet zomaar in zeven sloten tegelijk.
2# Hou contact maar ga niet ‘trekken’. Hoe harder jij aan je pubert trekt, verwacht of eist dat hij of zij op z’n minst een keer per week of 14 dagen zijn of haar gezicht laat zien, hoe minder je kind dat zal (willen) doen. Stuur af en toe een leuk, lief of grappig berichtje, vraag hoe het gaat zonder daar meteen een verwachting aan te koppelen. Hou het lijntje in stand, maar zorg dat het niet breekt
3# Zoek, indien mogelijk, meer contact met je ex en praat met hem/haar achter de schermen over jullie zoon of dochter en de consequenties van zijn/haar beslissing. Jullie hebben een gezamenlijke ouderlijke taak om dit kind naar volwassenheid te brengen en ook al ben jij niet meer dagelijks aanwezig, het is goed om te weten hoe het met je kind gaat nu het bij je ex woont. Ook als je het compleet niet eens bent met zijn/haar huisregels, zijn/haar nieuwe partner wel kan schieten… zet je erover heen en denk aan het welzijn van je kind.
4# Blijf dicht bij jezelf. Misschien heb je de neiging om alles waar je ooit in geloofde of voor stond over boord te gooien als je kind maar bij je terug komt. Niks is te gek, alles kan en mag ineens als hij/zij bij jou is en alle grenzen zijn verdwenen. Niet alleen is dit totaal ongeloofwaardig, het lost ook niets op. Jouw kracht is juist om jezelf te blijven. Laat op jouw vertrouwde manier blijken dat je van je kind houdt en er altijd voor hem/haar zal zijn. No matter what.
5# Merk je dat je continue erg emotioneel bent, er ’s nachts van wakker ligt, tegen iedereen die het maar horen wil vertelt over die heks van een ex of die klootzak die jouw kind van je heeft afgepakt, je puber heeft gehersenspoeld en gemanipuleerd? Heb je je advocaat er al opgezet of speur je driftig het internet af naar ouders die je met hun tips en ervaringen kunnen helpen? Dan adviseren wij je om via je huisarts een afspraak te maken bij een goede psycholoog om je te begeleiden in dit proces en je te helpen hier goed mee om te gaan.
Toekomst
Het ‘verlies van een kind’, ook al is dat aan de andere ouder, kan heel ingrijpend zijn en voelen. Het is helemaal niet vreemd dat jij je met je emoties geen raad weet en deze niet in goede banen kan leiden. Ze belemmeren niet alleen jouw functioneren maar uiteindelijk ook de relatie met je puber. En die laatste, die heeft jou gewoon hartstikke hard nodig. Ook al merk jij daar nu bar weinig van. Omring je daarom met mensen die je hierbij kunnen helpen zodat je de toekomst weer met vertrouwen tegemoet kunt zien.
