Een groot deel van je eigenwaarde wordt opgebouwd wanneer je jong bent. Wanneer je op de basisschool of tijdens je middelbare schooltijd vaak gepest bent, dan is de kans groot dat je gevoel voor eigenwaarde ver beneden niveau is. Antipestplatform “Jij bent het waard” gaat daar een stokje voor steken.
Platform “Jij bent het waard” tegen pesten
Een jaar geleden vertelt Miloeska in een bericht op Facebook hoe ze zich al de jaren op school gevoeld heeft, toen ze gepest werd. Lotte die dit leest herkent zich daar volledig in. In de afspraak die ze als gevolg hiervan maken is het een grote herkenning van elkaars situaties. Ze besluiten hier iets mee te moeten. Ze richten het platform “Jij bent het waard” op tegen pesten.
Vanuit maatschappelijke betrokkenheid
Miloeska is student Cultureel maatschappelijke vorming en Lotte is student Maatschappelijk werk en dienstverlening. Allebei hebben ze een studie gekozen in de maatschappelijke sfeer, dat is al niet voor niets, bedenk ik me bij het lezen van het artikel in BN DeStem “Zij zijn het waard” door Kas Galstaun. Miloeska en Lotte richten het platform op en gaan aan de slag. Ze spreken op congressen voor docenten, geven pestslachtoffers een-op-een begeleiding, houden contact met jongeren via sociale media en geven workshops aan scholieren.
Je voelt je vaak eenzaam
Ze praten openhartig over hun pestverleden. Lotte was een meisje met rood haar en sproeten, een perfecte kandidaat voor pesters. Ze kreeg het gevoel waardeloos te zijn, fietste iedere dag 5 km om om die pestmeiden niet tegen te komen. Miloeska was een voetbalmeisje met een jongensachtig uiterlijk, niet passend bij de meisjes die om merkkleding en make-up geven. Ze werd uitgemaakt voor lelijk en soms in elkaar geslagen. Op een gegeven moment ging het pesten over in negeren. Het gevoel krijgen dat mensen je niet eens zien staan, vond Lotte mogelijk nog erger dan gepest worden. Het gevolg van pesten is dat het je hele leven met je mee gaat. Ook al krijg je vriendinnen, je blijft je toch altijd afvragen of ze je wel echt leuk vinden. Je voelt je vaak heel eenzaam.
Jongeren ander perspectief geven
De pestaanpak van onderwijsinstellingen vraagt om een structurele verandering. Het beleid is opgezet door volwassenen zonder inbreng van jongeren.Lotte en Miloeska zouden graag zien dat het kantoor van de zorgcoördinator omgebouwd wordt tot jongerencentrum, onder leiding van studenten uit maatschappelijke en sociale studies. Het moet dan een soort jeugdhonk worden waar jongeren graag naar toe komen. Ook zonder problemen, zomaar voor een praatje. “Ons project hoeft geen vetpot te worden”, zeggen Lotte en Maloeska, “de rijkdom zit hem in het feit dat we jongeren een ander perspectief hopen te geven.”
