Voor een alleenstaande moeder worden zoveel zaken zo vanzelfsprekend geacht te doen. Als alleenstaande vader oogst je daarmee vaak aanzien. Gijs de Swarte is zijn belevenissen als single papa gaan opschrijven wat een vrolijk boek opgeleverd heeft. Dan maak je maar zen.
Leuke, verantwoordelijke papa
Toen zijn zoon Saul drie werd, is Gijs gescheiden en door omstandigheden is zijn zoontje in eerste instantie grotendeels bij hem komen wonen, vertelt de 53 jarige papa. Om alleenstaande papa te zijn had zeker voordelen, zonder dit van te voren bedacht te hebben. Je wordt al snel als een leuke verantwoordelijke vader gezien. Zo’n blond mannetje voorop de fiets is voor veel vrouwen een teken dat jij geen bindingsangst hebt, dat jij je best doet en dat je gevoel hebt.
Een vader dit niets met zijn kinderen doet en er met zijn pet naar gooit, wordt daartentegen als walgelijk gezien.
Te veel geluk
Gijs de Swarte is zeker niet bij voorbaat voorstander van het alleenstaande vaderschap. Je staat niet bij de ambtenaar van de burgerlijke stand met het idee dat je gaat scheiden. Dat wil niemand, maar als je het doet dan is het verboden om een slechte relatie met je ex te hebben. Scheiden is al zwaar genoeg voor een kind. Als de ouders dan ook nog eens niet door één deur kunnen met elkaar is het voor het kind helemaal een hel.
Hij wist dat hij dat nooit ging doen. Maar het idee dat hij aan zijn kleine mannetje nooit meer dat gezin terug kon geven dat heeft hij als hartverscheurend ervaren.
Zeker niet alleen maar feest
Het is ook niet dat de tijd na de scheiding voor Gijs één groot feest was. Hij is zelf ook door allerlei fases gegaan. Een gelukkig stel dat aan de overkant van hem woonde en iedere zondag gelukzalig samen met hun kind gingen fietsen, daar walgde hij van. Zeg maar gerust, dat hij die mensen haatte.
Zoveel bij geluk zien bij anderen dat is in sommige fases in jouw leven ondraaglijk. Ook dat gevoel gaat voorbij.
Bron: Telegraaf
