Een relatie hebben is prettig. Of in ieder geval zo is het bedoeld. Als een relatie stopt dan leer je de ander juist goed kennen en dan is het vaak echt gedaan met de pret. De aard van het beestje wordt vaak duidelijk als geld om de hoek komt kijken en jammer genoeg draait in onze maatschappij veel om geld.
Alimentatie pure noodzaak
Een relatie wordt beëindigd, dat is emotioneel erg vervelend. Alimentatie nodig hebben om je bestaan met kinderen voort te kunnen zetten op een leefbare manier, is niet grappig, maar pure noodzaak. We gaan niet alles over een kam scheren, maar het is vaak nog zo dat vrouwen minder werken buitenshuis en mannen geld binnen brengen. Dat is gedurende een tijd dat de kinderen opgroeien en er thuis iemand gewenst is. Die persoon thuis hoeft niet perse de moeder te zijn, maar dat loopt nu eenmaal zo door traditie of moeder gevoel of het hogere salaris dat mannen kunnen verdienen.
Een betaalde baan
Tijdens voorspoed en geluk is er in een relatie met het geld niets aan de hand. Er zijn in meeste gevallen gezamenlijke rekeningen. Spullen zijn voor beiden gekocht en worden als eigendom gezien van beiden. In die goede tijd is ook bedacht dat de moeder thuis zou blijven voor de kinderen, voor de zorg, voor de boodschappen, voor hulp bij het huiswerk, voor kinderfeestjes, voor rijden naar zwemles, voor brengen naar voetbal training, voor brengen naar muziekles, voor was en de strijk, voor eten op tafel, eigenlijk te veel om op te noemen. Alles met het achterliggende idee dat wanneer de kinderen groot genoeg zijn, de moeder mogelijk weer op zoek kan gaan naar een “betaalde” baan.
Scheiden moet nog steeds via de rechter
Maar dan komt er een kink in de kabel, één van de twee, en dat is zeker niet altijd de man, denkt ergens anders gelukkiger te worden. Er gaat gescheiden worden en dat gebeurt nog steeds via de rechter. De rechter zal de echtscheiding uitspreken als beide echtgenoten dat aan hem vragen of omdat één van de echtgenoten dat wil. Als de rechter van mening is dat het huwelijk duurzaam ontwricht is, dan zal hij de echtscheiding uitspreken. Vanaf dat moment scheiden de wegen van de ex-echtgenoten zich en kan ieder zijn eigen weg gaan. Helemaal los van elkaar kom je nooit. De kinderen houden je altijd met elkaar verbonden. Maar ook de wet zorgt ervoor dat je niet helemaal loskomt. De wet veronderstelt namelijk een lotsverbondenheid tussen de ex-genoten. Dit houdt in dat ondanks het feit dat je niet meer met elkaar getrouwd bent, je toch elkaars lot aan moet trekken.
Alles is voor Bassie
Als een van hen niet voldoende in staat is om financieel gezien de broek op te houden, is dat voldoende reden voor de andere echtgenoot om alimentatie te betalen. Dit kan goedschiks of kwaadschiks gebeuren. En dan komt de ware aard vaak boven drijven. Want na een scheiding is vaak vergeten hoe de taakverdeling tussen vader en moeder goed overdacht en in volledige harmonie ooit tot stand is gekomen. Maar na een scheiding vind de kostwinner vaak dat alles voor Bassie is. Verleden is vergeten, was er een verleden dan? Daar weet ik niks van. Omdat een moeder zich vaak ondergeschikt maakt aan het gezin, en in die tijd niet voor inkomsten kan zorgen, ontstaat er vaak een mate van disbalans en van ongelijkheid. De ene vrouw heeft daar minder last van dan de ander, afhankelijk van wat voor type je bent. Daarbij heeft zij zich ook een tijd buiten de markt geplaatst wat een kans op een goed betaalde baan met verantwoordelijkheid zeker geen goed doet.
Hand op houden
Na een scheiding, ook al zijn de kinderen nog steeds hulpbehoevend, wordt je geacht wel vol aan de bak te gaan. De zorgtaken thuis zijn door de negatieve energie van de scheiding en het verdriet dat onontbeerlijk is, daarentegen niet verminderd of makkelijker geworden. Bij het vaststellen of een ex-echtgenoot recht heeft op partner-alimentatie, is de welstand waarin de echtgenoten tijdens hun huwelijk hebben geleefd van belang. Ook het inkomsten- en uitgavenpatroon speelt een belangrijke rol. De rechter zal daarnaast aan de hand van concrete gegevens over de huidige en te verwachten kosten van levensonderhoud de hoogte van de alimentatie vaststellen. Dit vind ik een goede zaak. Het is niet zo dat een vrouw na een scheiding alleen haar hand wil ophouden naar haar ex, het liefst zou ze hem niet meer nodig hebben. Maar ze heeft hem financieel wel nodig. De kinderen kosten nu eenmaal geld, en net als de zorg waarvan gedacht wordt dat de kinderen die steeds minder nodig hebben, geldt dit ook voor geld. Ze worden alleen maar duurder.
Alimentatie wordt besteed aan de kinderen
Natuurlijk is het moeilijk voor een kostwinner om na een doorstart met een nieuwe relatie nog een verleden te hebben, wat aan je vast zit, voor minstens 12 jaar. Maar bedenk dat je kinderen hopelijk wel langer dan 12 jaar nog aan je vast zitten, en dat die gebaad zijn bij een goede verstandhouding tussen de ouders, ook waar het gaat om financiën. Denk niet bij iedere cent die je naar je ex vrouw overmaakt dat dat strikt voor haar is, dat is voor het thuis van je kinderen, het huis waarin je kinderen wonen, dat is voor het eten dat de moeder van jouw kinderen voor hen koopt en bereidt, die is voor de fulltime zorg die je kinderen nog steeds nodig hebben. Zaken waar je tot op de dag van gisteren wel achter stond. Je zit niet alleen je ex in de weg door moeilijk te doen over het geld. Je hebt er vooral je kinderen mee, die er niets aan kunnen doen dat de liefde over is tussen hun papa en mama. Respect is wel het minst wat moet overblijven van een ooit zo liefdevolle relatie.